Сьпіць душа, і розум сьпіць,
Смачна, без трывогі,
Піць і есьці, есьць і піць —
Клопат ўвесь нямногі.
Лёгка так. Ня маеш дум…
Ў прочках гдзесь маркота…
Боль прайшоў, уняўся сум, —
Спаць адно ахвота.
Сьпіць душа… і розум сьпіць!
Часам нехта ўзбудзіць,
Нібы ўстыдзіць, нібы кпіць,
Нібы крышку судзіць:
«Сорам, брат…» А далей слоў
Я праз сон ня чую.
Зьнікне голас, ціха зноў…
Ў ясны дзень — начую.