Мы ходзім спатыкаемся,
Бадзяемся, як пьяные;
Мы з голадам зрадніліся,
Худые, абарваные.
Асьмеяны, аблаяны,
Гразёю мы абмазаны,
Багатымі мы скрыўджэны.
Няволею мы звязаны.
У балоты мы адціснуты,
Загнаны мы у шчыліны;
I вочы нам завязаны,
I вушы нам зачынены.
Адно мы добра ведаем:
Хоць вечна мы блукаемся,
А ўсё-ж такі, хоць некалі,
А праўды дапытаемся.