Што мне жонка! Што мне дзеці!
Эх, Панас, ваўсю гуляй!
Ёсьць шчэ мерка жыта ў клеці,
Хаім, піва падавай!
Напляваць мне на падатак.
Што мне земскі, старшына!
Хаім, люльку на ў задатак, —
Дай мне царскага віна,
Дай мне булку на паўзлоты
Ды прыпраў мне селядца!
Ўсё прап’ю: халат і боты…
Пачынай, Панас, з канца!
Вось ідзе Панас, сьпявае,
Страшыць жонку і дзяцей,
Кулаком усім махае,
Пабудзіў усіх людзей.
Дома ён разбушаваўся,
Ды вяроўку дзед прыпас…
Пад сталом ноч пракачаўся
П’яны зьвязаны Панас.