*** Дзе ты, шчасьце маё?.

Дзе ты, шчасьце маё, дзе ты, сьветлая доля?

За што сэрца гняце жалю дзікая змора?..

Воыйду цёмнай парой гэт’ за вёску на поле

І падслухаю сьціха, што ночка гавора.

Можа, гоман пачую, што жаль і трывогу

Песьняй радасьці зглуша і ўсьпіць назаўсёды,

Мо’ пакажа няшчаснаму к долі дарогу

І разгоне ў душы цемнаты, непагоды.

Га! нічога ня чуць, толькі неяк, здаецца,

Жудка вые, гудзіць сівер з поўначы зімны,

Толькі шум баравы зь цёмнай далі нясецца

І пяе у душы пахавальныя гімны.