326

lin erercitum perducunt Ruthenorum

autem Principes id semper venturum

veriti, quo fortiorem possent Pobnis,

de quorum aduentu tam rumore

quam visione personali certilcationem

acceperant, resistentiam opponere,

Lithuanos et Tartaros, caeterasque

nationes barbaras in sui auxilium Ит

prece quam pretio adsciscnnt, et со-

piosam ех suis externisque auxilia-

Pobnicoque multo et viri-

bus, ев namero superiorem exercitum

confciant. Vnde et Pobnis advenien•

tibas prope LtJlin occurunt, et acie-

bus instaurafs praelium committunt.

In quo сит aliqugndiu ancipiti Marte

traherotur ридпа, et Poloni robore,

Rutheni numero vincere sperarent,

omnipotente tandem Deo iustiore adi-

uvante aciem, omnis fortitudo Rhu-

tenorum, Lithuanorum, et barbaro-

rum contrita est, et in fugam versa.

Plures numero autem caesi aut sunt

capti: nonnulli vero qui fuga dilapsi in

castrum Lublinense se receperant, а

Polonis obsessi сат fame caeterisque

dilicultatibns conhbuissent, recentis

quoque fagae et caedis pauor animis

oculisque eorum obuersaretur, пес

aliquid spei de ferendo а suis auxilio

superesset, tam castrum quam se ipsos

Polonis dedunt. Poloni alacres, et

victoria et spoliis, recoperationeque

oastri et terrae Lublinensi8 insignes,

revertuntur. In mhuncdum terra Lubli-

паи“ а Ruthenorum invuione,

propitia DiuiniW, vindicata est.

(Lib. Ж, рр. 900—901).