326
lin erercitum perducunt Ruthenorum
autem Principes id semper venturum
veriti, quo fortiorem possent Pobnis,
de quorum aduentu tam rumore
quam visione personali certilcationem
acceperant, resistentiam opponere,
Lithuanos et Tartaros, caeterasque
nationes barbaras in sui auxilium Ит
prece quam pretio adsciscnnt, et со-
piosam ех suis externisque auxilia-
Pobnicoque multo et viri-
bus, ев namero superiorem exercitum
confciant. Vnde et Pobnis advenien•
tibas prope LtJlin occurunt, et acie-
bus instaurafs praelium committunt.
In quo сит aliqugndiu ancipiti Marte
traherotur ридпа, et Poloni robore,
Rutheni numero vincere sperarent,
omnipotente tandem Deo iustiore adi-
uvante aciem, omnis fortitudo Rhu-
tenorum, Lithuanorum, et barbaro-
rum contrita est, et in fugam versa.
Plures numero autem caesi aut sunt
capti: nonnulli vero qui fuga dilapsi in
castrum Lublinense se receperant, а
Polonis obsessi сат fame caeterisque
dilicultatibns conhbuissent, recentis
quoque fagae et caedis pauor animis
oculisque eorum obuersaretur, пес
aliquid spei de ferendo а suis auxilio
superesset, tam castrum quam se ipsos
Polonis dedunt. Poloni alacres, et
victoria et spoliis, recoperationeque
oastri et terrae Lublinensi8 insignes,
revertuntur. In mhuncdum terra Lubli-
паи“ а Ruthenorum invuione,
propitia DiuiniW, vindicata est.
(Lib. Ж, рр. 900—901).