—691—
t•undowanQ commissarsk4 у bezpieczenstwo wszelakie. pod-
Кид prawa pospolitego, tak па cmentarzu, iako у па ulicy przy
wielu zgromadzonych lndzi obwota* у publikowat. О czym relatia
oczywistym swoim zeznaniem przed naszym commissarskim
utwierdzi*. А ро ufundowaniu у obwornniu sposobem opisa-
пут z jurisdictiey naszey commissarskiey strona powodowa, рока-
zawszy dawne przywileia ab аппо millesimo quingentesimo попаде-
simo quarto staroiytney religiey graeckiey ludziorn, pod posruszen-
stwem оуса s. patryarchy konstantynnpolitanskiego hedqcym, па
przerzeczone cerkiew Lubelsk4 od naiasnieyszych s. р. krolow Pol-
skich: Zygmunta III, Wladys*awa Czwartego w токи 1630 па szcze-
sliwey coronatiey nadane у па grunty у dobra do teyte cerkwie
naleace confirmowane у approbowane, prosita у domawiara sie,
aby tak wedtug commissiey i. К. m(os)ci, iako у podtug constitu-
tiey, па blisko przesz*ym seymie uchwaloney, cerkiew Lubelska, przez
wielebnych ich тт. oycow unitow wzieta, z dobrami wszelakimi le-
acemi у ruchomymi у apparatami cerkiewnymi cale у zupernie ро-
wodowey stronie oddana by*a. Pozwana зад strona ich oycowie
unici prosili dilatiey do zniesienia sie z i. оусет Susu,
episkopem swoim Chetmskim, aleguiy, йе dla nierychtego ро*ойе-
niR innotestency iego xiadz episkop Chelmski, pasterz ich тод-
ciow oycow unitow, о tadney commissiey у terminie nie wie. А za-
tym tet praw, przywileiow у obron tadnych w niewiadomosci ра-
sterza swego zatywad у produkowa6 nie тода, а nadto у kluczow
nie maiqc od cerkwie, опеу 0ddawaC у 0dmyka6 bez consensu ра-
sterza swego nie powinni. Му tedy commissarze stron obudwu iego
mogci оуса Dionizego Ва*аЬапа, archiepiscopa у metropolity kiiow-
skiego, powodowey strony przez wie]ebnego iego moSci оуса Sawe
Popiela, (i)humena Czehrynskiego, а pozwaney strony przez wielebnych
oycow Eremiasza Smotrynskiego, Waleryana Paczynskiego imieniem
przewielebnego iego m(oS)ci оуса Suszy, episcopa Chetmskiego,
oczywiscie stawaiacych dowodow, obron zatywaiacych, dostatecznie
wys*uchawszy у опе dobrze uwatywszy, z pewnych uwag sad nasz