оввдвнш О ВАФФВ И ВРЫМОВИХЪ ТАТАРАХЪ.

335

cui потеп ев Albanum, vocatus AltTtus, пипе civis i111us imper1(Bae

Јапиае civitatis, 1п Scythia moram faetens, ubi opulentissima urbs

quae Cafa vocatur, а colonis condita januensibus, cupiens inert1ae

dare terga, ptriae tma tradere documenta, glor1am vero et de1ecta-

иопет пес поп et fructam c.onsulibus magn1fcis eeter1sque incolts,

qui coguntur lat1nos, et armen10s, nabateos (дайе: natnthac1—

не варимы п?) plurimasque natlones sub imperio

hanc litWrarum seriem ordinav1t, ut Platon1s ас C1ceron18

vtrorum tam illustrium sermones beat1ss1mos 1gnorantes eoram

valeant, quantam apud Deum 1mmortales ап1тае тете-

antur in saeculo justltiam m1n1strantes, quantaque supplicia eandem

justitmm negligentes“ и т. д. (стр. 15).

Среди итатнскихъ вшјомиванШ, наполняющихъ 0gd0B, первое

Мсто ванииаетъ, вавъ то и схЬдовио ожидать, Еаффа и еа Аст-

вна По вызову Gabrtele, Anton10tt0 такъ принимаети

развивать о татарахъ=скиоахъ: „Scytharnm gens vetustisslma est,

cultu aspra et тмИсо contenta paratu. Primus enim rex Thanais

fui; homines inter sese nullos fnes habent. Agros mtnime colunt, do-

mibus earent; eorum diyitiae sunt armenta per varjas er-

rant1a. Conjuges ас f110s, quocumque eunt, secum in plaustris ducunt

cm1is Justitiam 1ngenium facit, поп leges. Nih11 apud Scy-

thas gravius quam furto vivere. Aeetow qu1dem lacte vescuntur sibt

opttmo nutrimento. Rarus est panls usus ариа illos. Solemne convi-

vium est proeeres equinum lac saepe ptare•, quas aeris Intemperies

necat, 1mudes Plurlmum equorum, qui in Marte perimuntur,

earnibus veseuntur; wrum ptus est aqua; quandMlue san-

guine s1tim extlnguunt, gladlo tact1s salientibus venfs; quandoque

тепе fruuntur. Maxfmis uruntur membra frigoribus; pllibus ovin1S

hyemem praetereunt, раис1 еп1т sunt qui veste lanea sua membra

tegant. Tot uxores, quot habere pssunt. Liberos precio уеп-

dunt; nu1108 colunt deos, excepto naturae principio. Тет dominium

Мае gunt adepti; ipsi ab aliena potentia aut 1ntact1 aut inviCti fuere"

(стр. 59—60). ABNBi0TT0 приводить примеЬры изъ начинаа

съ привухдевнаго 6'Ьжать ввъ СвиеЈи, но Gabriele просить

его перейдти 00 пушлаго въ вастоащему, что тотъ и дТпеть, съ

оговорий, что хвравтеръ нарда нисколько не ив“нит.а со вре-

немъ: .Sed ut cert10r sis, 1terum tibi antiqua enarrabo, quae praeter-

miseram gratia brevitatis. Discordiae plus quam civiles Mtharum regum

genus illud quondam radicitus deleverunt; пипе

ЧАПЬ COLTI, ОТД. 2.

4