przesladowaniu naszym ze *zami 7,ali6 sie musze, it coraz nowe а nie-

znosne krzywdy sie dzieia, у teraz, w lliebytnosci Igmd оуса star-

szego naszego Wilenskiego, nowe poczyniono аксуе, w roku niniey-

szym 1751, miesiaca Junyi pierwszego dnia, Jasnie Wielm02ny Imc

Xiadz Tyszkiewicz, Biskup Zmoydzki, przez swego kommisarza odehrat

monastyr sine ulla pretensione, z poddanemi do niego nalezacemi,

nazwany Sielecki, za*otenia Swietey Ттоусу, w Woiewodstwie MiIi-

skim, wieczystemi czasy do starszenstwa Wilenskiego inkorporowany у

funduszem utwierdzony pod klatwa па sad straszny, ktoby waayt sie

religiy Grekoruskiey па ullia RzymskQ.

Jasnie Wielmo%ny Im6 xiadz Tyszkiewicz, Biskup Zmoydzski, nie та-

тс ;zadney pretensyi do Sieleckiego monastera, tylo йе nieopodal gra-

dobT Imci, у przez to expulsio uczynik, у zaiacha6 kazak, у iesz-

cze teraz w possesyi swoiey trzyma, ale, iak skyszed, mia1 Bazylia-

пот oddad; zaczym takowych naszych krzywdach uciekamy sie

kaskawey Archipasterskiey klemencyi, upraszaiac za опут pisad do

ре}потоспедо Rossyieskiego ministra, w Dreznie rezyduiacego. ЈаКой

aby starania у о drugich monasterach, od unyatow pozabie-

ranycll, iako to monastyr Nowodworski, kupiatycki, Ceperski у Przy-

*ucki, ktore przywileiem krolewskim konfrmowane do Wilenskego

monastera Bkahoczestywego, а па to nie uwa%aiac у przywileiow nic ob-

serwuiac, terazllieysze ullici gwartem опе powydzierali у expulsye ро-

ezynili; takowe monastery, aby przy funduszach nadanych do Btaho-

czestyi przywrocone byli, upadszy и под Archipasterskic11, ze *zami

рапа uaszego mikosciwego suplikuiemy, wielowladnQ swoia prptekcyt)

upadaiacey mahoczestyi ротосу reka swa podad у zaszczycid. tako-

wego respektll *askowego zebrzac, pisze sie.

JaSnie w Води Przeoswieconego Archipasterza, рапа naszego mi-

losciwego у nayosobliwszego dobrodzieia, podno;zek у bogomodlca. stal'-

szenstwa Wilenskiego Namiesnik Jeromonach Ваткаат Wkadyczka.

Wilna. x.bra 18 dnia 1751 т.