przesladowaniu naszym ze *zami 7,ali6 sie musze, it coraz nowe а nie-
znosne krzywdy sie dzieia, у teraz, w lliebytnosci Igmd оуса star-
szego naszego Wilenskiego, nowe poczyniono аксуе, w roku niniey-
szym 1751, miesiaca Junyi pierwszego dnia, Jasnie Wielm02ny Imc
Xiadz Tyszkiewicz, Biskup Zmoydzki, przez swego kommisarza odehrat
monastyr sine ulla pretensione, z poddanemi do niego nalezacemi,
nazwany Sielecki, za*otenia Swietey Ттоусу, w Woiewodstwie MiIi-
skim, wieczystemi czasy do starszenstwa Wilenskiego inkorporowany у
funduszem utwierdzony pod klatwa па sad straszny, ktoby waayt sie
religiy Grekoruskiey па ullia RzymskQ.
Jasnie Wielmo%ny Im6 xiadz Tyszkiewicz, Biskup Zmoydzski, nie та-
тс ;zadney pretensyi do Sieleckiego monastera, tylo йе nieopodal gra-
dobT Imci, у przez to expulsio uczynik, у zaiacha6 kazak, у iesz-
cze teraz w possesyi swoiey trzyma, ale, iak skyszed, mia1 Bazylia-
пот oddad; zaczym takowych naszych krzywdach uciekamy sie
kaskawey Archipasterskiey klemencyi, upraszaiac za опут pisad do
ре}потоспедо Rossyieskiego ministra, w Dreznie rezyduiacego. ЈаКой
aby starania у о drugich monasterach, od unyatow pozabie-
ranycll, iako to monastyr Nowodworski, kupiatycki, Ceperski у Przy-
*ucki, ktore przywileiem krolewskim konfrmowane do Wilenskego
monastera Bkahoczestywego, а па to nie uwa%aiac у przywileiow nic ob-
serwuiac, terazllieysze ullici gwartem опе powydzierali у expulsye ро-
ezynili; takowe monastery, aby przy funduszach nadanych do Btaho-
czestyi przywrocone byli, upadszy и под Archipasterskic11, ze *zami
рапа uaszego mikosciwego suplikuiemy, wielowladnQ swoia prptekcyt)
upadaiacey mahoczestyi ротосу reka swa podad у zaszczycid. tako-
wego respektll *askowego zebrzac, pisze sie.
JaSnie w Води Przeoswieconego Archipasterza, рапа naszego mi-
losciwego у nayosobliwszego dobrodzieia, podno;zek у bogomodlca. stal'-
szenstwa Wilenskiego Namiesnik Jeromonach Ваткаат Wkadyczka.
Wilna. x.bra 18 dnia 1751 т.