271

forte quantum ad exemptionem, praescriptio поп prodesset.

Nihilominus consuetudo posset prodesse, quae sine dubio est

introducta ех tanto temporis cursu сит actibus frequentibus

quae dat iurisdistionem, ut scripsi l. 2 С. de emanci?ationibus

liberorum 8, 48. Et ad hoc facit l. 14 de iniuriis 47, 10 iuncta

Д. jnal. de usucaPionibus 41, З. Populus enim ad quem iure

communi spectat electio et creatio principis, potuit dare ius те-

gibus, quos creavit: S б J. de iure naturali et gentium 1, 2

сит l. 2 S 2 S 11 de origine iuris 1, 2 ; l. 2 S nihilominus С.

de veteri iure enucleando 1, 17. Et licite se exemerunt а potes-

tate Romanorum, quae violenter fuit per Julium Caesarem usur-

pata, ut patet per chronicas. Nam licitum est cuilibet recupe-

rare ius suum auctoritate propria, quando per superiorem поп

potest, ut scripsi l. 1 С. unde vi 8, 4. Unde quamvis imperium

fuit а deo institutum permissive, populus tamen fuit auctor et

dispositor per leges praedictas et notam in auth. Nov. 6

quomodo oport. coll. 1 tit. 6. Сит ehim in dei operibus

nihil sit irrationabile, nihil malum, si imperatores fuissent dei

dispositione instituti et поп per violentiam usurpassent, пес tot

mali, tot insipientes praefuissent bonis et sapientibus, quot scrip-

turae attestantur praefuisse et sanctos et sapientes trucidasse.

Restat ergo поп subesse vel de iure vel de facto. Et quidquid

sit, apparet in illis qui resistunt de facto, magnanimitas, in im-

peratoribus impotentia vel pusillanimitas, qui tantis temporibus ad

subiectionem eos reducere поп valuerunt пес ius suum recuperare.

Fateor tamen, quod imperator fundatus erat olim de iure

communi in omni orbe. Hodie vero сит divisum sit imperium

dei permissione, ut notatur а l. С. de studiis liberalibus urbis

Romae II, 19 et alii reges et principes per populos constituti,

ad quos pertinet constitutio per praedicta et per consequens

destitutio: l. С. de offcio praefec.ti vigilum 1, 43 ; с. 12 Х. et

infra. Licet. de haeret. 5, 7 ; с. 8 Х. de statu monach. З, 35 ;

Х. de сар. monach. З, 37 ; пес crederem imperatorem fundatum

esse de iure communi extra metas suas, infra quas ei oboeditur,

quamvis Н о sti ensis contra: с. 10 Х. de ofjcio archidiac. 1, 23,

qui dicit, quod imperator est fundatus de iure communi, et nul-

lus rex alius vel baro; immo пес persona aliqua ecclesiastica,

nisi рара vel episcopus, ut ibi plene notatur. Sed tu potes di-

cere, quod quilibet qui habet territorium limitatum ab antiquo,

sit fundatus de iure communi infra metas eiusdeln, ad exercen-

бит in qualibet parte ius, quod in toto universali exercet :