13

res minus noti stnt, aliquo modo

sabofermm, qud tamen поп

aedimus, quasi inwript;o aposto-

lici Brevis diminuta sit, neque

omnes IFius titulos complectatur;

tuum erit, 1psam leniter admo-

nere, hanc esse Romani Ponti6cis,

qui communis Christianorum Prin-

брит pater est, vetustissimam

consuetudinem, ut отпи etiam

—rat01H et Reges, flios ар-

pellet, quod verbum amoris et

charitatis plenissimum est. Кет

illam usitatam inscriptionis

formulam, ut nnius tantum pri-

marii Regni mentio fat: sic enim .

Philipp Hispaniarum Regi lllu-

stri (Reges enim in scribendo

Illustres Romanus Pontifex),

3ic etiam Maximiliano Romano-

rum lmperatori scribi solet, reli-

quorum Regnorum enumeratione

Quare сит apud

omssa.

Magni Ducis пипси-

patio notior et crebrior sit, еа

ptissimum usa est %nctita.s sua,

neque at, quod Ejus Serenitas

va•eator, quidquam ех de Eius

dignitate imminui, tum quia, ut

јат dixi, еа apud nos scribendi

знахоиъ съ ваишми обыхно-

BeHiRM.H, осхорбитса (чего од-

нако мы не ожидаешь) помъ,

что MIuaBie апостольхо\

буллы написано сокращенно,

безъ coBTbrgeHia вевхъ част-

ныхъ Его титуловъ; въ та-

хомъслуча± (Јьнсни, вь скрои-

ныхъ слова», что въ етомъ

заключается самая стар-

ная Форма, употребляемая въ

грамотахъ Римсхимъ Перво-

свшценникомъ, который, хахъ

общт ХристЈансхихъ Монар-

ховъ Отецъ, вс•ћхь Госуда-

рей и самихъ Императоровъ

и Королей именуетъ сынами,

каковымъ словомъ совершен-

но выражаетсв вса исхрен-

носпљ любви и npiR3E1. Обь-

также, что по прина-

тому щавна правилу, въ са-

момъ HaN1ncaBiB грамоты,

означается одинъ тольхо глав-

н•ьЫП титуль Государевъ.

Такъ обыкновенно птиутсв

буллы и хь Филиппу,

шему Королю Испанскому

въ грамотахъ своихъ, шиту•