— 249 —
lariae faciliorem impositionem obtendit, privilegium ех cancellaria
regni exportavit illudque ad executionem deduci intendit, minime
»ectuendo
sanctorum patrum canones et sacrosancte а
quovis chr.ystiano illorum observanda proscripta ecclesiastica, quibus
proscript.is iidem sancti patres vetant prohibentque, quemvis bigamum
et viduogamum поп minus ad solum altare in praesbiterum ordinari,
multo magis in episcopum consecrari, quibus ille idemque devotus
Swistelnicki levipensis nimirum sanctorum patrum canonibus, super
eosdem episcopatus recensitos privilegium hunc ех aequo ab invi-
dissimis dicto perillustri episcopo actuali Leopoliensi et legitilne ad
eandem episcopiam ordinatum, eundem honorem iniurie et ех inha-
bilitate, сит eodem Swistelnicki simoniace avolventibus hominibus
ех iniquo consultus et instructus, поп attenta in se ad eundem ho-
потет episcopalem habilitate moli tuto aliisque requisitis, ut praere-
censitum privilegium licet si bigamus et viduogamus reperiatur, et
ad hoc munus episcopale eiusque offcium competens apte, legitime,
iuridice
. minus idoneus exstiterit, exportavit, exportatum
privatis copiis ас resriptis omnibus publicavit ignoratui in cuius
opprobrium et dedecus, cui tamen devoto Swistelnicki eiusdem pri-
vilegii executio peragenda
. citationum ех cancellaria regni ех-
tradit serio prohibita et recensitoque perillustri et venerabili episcopo
Leopoliensi actuali nimium Josepho Szumlaiski, omnique par est,
et qua debuit observari
circa suam episcopiam suam
possessionem omnis quies praecustodita sit. Ille vero сит haec omnia
praemissa audace praesumit et in quibusdam praesumpsit, hinc пе
aliqua inde legum et regni constitutionum laesio et contemptus, ob-
ventus earundemque legum integritati praecavendo, hanc suam so-
lennem, suis explicitis nominibus et cognominibus, superius recensitis,
et aliorum suorum accolarum, solennem praemissorum nomine facere
protestationem, salvam sibi et dicto perillustri Szumlaiski, ipso actu
episcopo, tantae praesumptionis iuridicam, ubi de iure competient,
vindicationem reservandam.
Львов. бернард. арт., кн. 111., т. 420, стр. 803—810-