RESPONSIO USILll мем BUClS MOSCOWM, ао наис ПЮТАЕ

CO*ESSlOkEM ява: опта lN ИВЕ МОЗСТ, ПИО 1570. КПЕИО.

ММЈ.

Praefatio

Dixi antea соташ, пипс eliam гере(о, oolle те tecum ullum

colloquium institueTe. Non enim со sciscilaris aoimo, ut aseotiaris

dictis: sed quo oostva explores. Faciendum igitur nili existimavi, id

quod nos Doinus nosler docuit: Nolite, inquiens, saora dare canibus,

nostras margaritas ante sues projicete, ас si dicat, ис Dei

verbum, сиш canibus infdelibus, Sacrae wripturae credere noleoti-

bus communicandum, пес Divina mysteria iisdem esse ponenda. Ut-

pote qui hisce cognoscendis, indigni sint, ас innata malicia,

veluti canes, еа allatrent et dilacerent inque suis sordibus, сеи sues

volutentur. Proinde indigna res est, ut pretiosa verba, ante istius-

modi homines spargantur: quipp qui еа поп tantum dissipent, verum

otiam docentem mordeant: eoque insolentiae devenerint, ut nondum

peccepta, alios doceant, ас ita in deterius гиап[. Quo fit ut verbum

salvifcum, vertatur illis in perniciem. Ргае[егеа Apostolus Paulus,

Epistola ad Timotheum 1), jubet nos haeceticum hominem, semel

vel bis admonitum vitare: quod talis erret, et peccet, damnalus h

seipso. Itaque haeo tua, silentio praeterire volui. Нис illud accedit,

quod in multis nostris regiis negotiis occupato поп liceat, de his, е

scripturis sanctis veritatem tibi demonstrare. alioqui те dicentem,

aestas assquerettr. attamen honnihil respondebo. пе те forle, vel

1) Въ руссвомъ пошипим еонла: и пии ве боз—пннП иостоиъ

Паял въ Тьму пита