ИСТОПЯ О СИБИРИ.

149

tamen permissus est aliquod verum cuiuscunque роп-

tifcis proferre потеп, ut ita satanae fallacia ех

ipsa 8tatim в) codicis fronte appareret.

Subiungatur hic brpvis disputatio, ео quod ibidem

contigerit inter dictos Antonium et catholicum, quem

appellabo Petrum. Antoniug erat de reformata, ut

vocant, ecclesia, qui сит quadam vice assereret

patres sanctos fuisse homines, potuisse errare ut

homines, et errare 54) in multis ut homines. Petru.8

dixit: Calvinus et Luterus fueruntae homines? Anto-

nius: Quid tum? РеП8.• Ergo et ipsi errarunt ut

homines. — Fortasse errarunt. — PebN8.• Ти vero

iniquus ев iudex. Sanctos enim categorice dixisti

errasse, Calvinum vero я) hypothetice et dubitative:

forte, ais, erravit. Сит tamen illi fuerint sancti et

iste minime. Verumtamen attende, quod utrumvis

dixeris in idem incommodum prolaberis. Si enim са-

tegorice ais Calvinum errasse, et tamen eius doctri-

пат sectaris ас tueris: Ergo ipse tu etiam (et

quidem sciens ас volens) erras. Si vero ais dubita-

tiye, forte Calvinus erravit, et tamen eandem doctri-

пат amplecteris de cuius veritate ambigis: fdes tua

ambigua est et incerta, imo est поп fdes, illu-

soria opinio. Antonigs: Едо soli Sacrae Scripturae

credo. Рарае enim и) et concilio et Augustino et

Calvino 8tque adeo omni homini поп plus credo,

8) statim пропущено. ы) err—e. и) autem. и) autem.