dqn urft aiit d.az i• ir

dir

тов ±ist •ide: ze Elt-

Frb S&lde teilet sich.

nnd Кёта mir de. rtgge zuo.

епКап •i aiht icb:

in veiz icb dar tuo.

unzerr дереп mir:

lwf ieb hin bin hinder ir:

sin rucx•bet mich niht ап geseben-

•olte daz ir опдеи и ir пасКе sttenden:

таем ez ir dau g«hehen.

R5ter munt, •ie d0 dk•-h suuhest•.

И diD [асЬео sin-

gham dich daz dt те:Ь ап lacbest

пась dem *haden min.

ist daz •ol деИп?

ver10rner sunde,

коп munde

solcb unminne етдап!

Daz mich, frowe, ао fr6iden irret,

da7. ist inwer lip.

ап iu eioer ez mir wirret,

ungenzdic w1p.

wA nemt ir deo muot?

ir sit d(kh депуеп riche:

tuot ir mir ongnwdecliche,

sit ir niht guot.

&heidet, frowe, mich von sorgen,

liebet mir die 7.it:

одет ich muoz ап fr0iden borgen.

daz ir 881ic sit!

muget ir атЬе sehen?

Bich fr6it а) diu welt gemeine:

miihte mir von iu ein kleine

37) „Xernt, frowe, disen kranz“

also gprach ich zeiner wol getanen maget:

„во zieret ir den tanz,

mit den sclwnen bluomeo, als irs 0fe traget.

het ich vil edele gesteine,

daz mUest 0f iuwer houbet,

obe ir mirs geloubet.

sOt mfne triuwe, daz ichz meine!'

Si пат daz ich ir bOt,

einem kinde vil gelich daz ere hAt.