109

nEt quas caede tua maculabimus, ablue dextras,

Ле simulans nostri• criminis esse reum:

Тас tua dextra notet chartam, fallatque notahdo

Se tinctam domini caede fuisse sui.u

Sic fatur, repetitque minas, mentemque tremente

Conturbare metu nititur ille tuam.

Ти tamen immotus remanes, ridesque minantem,

Et cernis, потеп qui tueare tuum.

Cernis, qui purgare necis te crimine possis,

Et tacitus te сит talia verba facis:

nOccidar infelix, si sic mihi fata tulerunt:

nInuida quis contra sistere fata potest?

nOccidar infelix, sed пе mihi crimine caedis

»Nomen honosque simul пипс onerata cadant.

»Scribe manus!—violenta manus te scribere •cogit—-'

Sed caveas dominum tu maculasse tuum.

Наес meditans tandem scribis; sic scripta leguntur:

Јат morior, пес едо sum tamen ipse теш. —

Nec dum fnieras scriptum, јат latro cruentus

Saevit et ense ferus te necat ille suo.

Nec mora: fama tuam mortem fert promta per urbes

Fert quoque, fert, propria te periise тапи.

Qui culpam mortis propriae sibi sustulit ipse,

111e suae mortis dicitur esse reus?

Comprime fama tuas temeraria, comprime linguas,

Ficta tace praeceps, et modo vera canas.

Nec (и saeva tuos extende calumnia rictus! —