48

BaHifI, въ Люттпхъ 1). Въ послВднемъ городв его ра-

душно приняли еп. Отбертъ и горожане, давно уже

въ качеств•в приверженцевъ императора 2).

Не менсе энергическаго защитника пашелъ себ'В Ген-

1) См. письмо кь королю Фращ. Cod. Udalr. 216. „Supervenicns

quorundam fdetium теотит legatio praemonuit, ut si quidem at то-

mentum ibi remanerem, aut etiam in perpetuam captivitatetn raperer,

aut in eodom loco decolarcr; quo nuutio etiarn tunc satis vitac dif-

fsus sum, et illico aufugiens, fugiendo veni Coloniam et, ibi aliquot

diebus commoratus, postca Leodium veni, in quibus locis viros fdcles

et in fde rcgni semper constantcs inveni.”

2) Еще въ Январ•В 1103 г. (См. Jaife. Regesta Pontifcum. 485). Пас-

ха.тнсъ П писалъ возвратившемуся изъ Палестины граоу Фландр-

скому Роберту слова: „Benedictus Dominus Dcus Israel

quod in te suae veritatis cffcaciam opcratur, quo rcversus ab Jerasa-

lem Siriae in coelorum Jerusalem justae militiae operibus ire eonten-

(lis. Gratias crgo prudcntiae tuae agimus, quod praeccptunj nostrum

ill Camcraeensi ратос1иа cxccutus cs. Т ipsum de Leodicensibus сх-

communicatis pseuaoclericis praecipimus. Justum enim est, ut qui se-

met ipsos а catholica ecclcsia segrcgayerint, pcr eatholicos аЪ ecclc-

siasticis benefeiis segregentur. Nec in hac tantum partc, sed 111)icnn-

que poteris Henricum haereticorum caput et ejus fautores рто viribus

persequaris.” Отв%томъ на это письмо папы кь графу Фландрско-

му быль протестъ Люттихской церкви, въ котороыъ съ большей

ученостью критпкуются пацскаго письма. „Scd qna

re” спрашиваютъ Люттпхс.:ае духовные „pseudoclerici уосапип•,

qui canoniee yiycntes, operibus тететит, ut clerici voccrnur?... Domi-

nus noster Episcopus,” продолжають они потомъ, „eo:nmunicat Regi

et Lmperatori, cui ех regalibus suis acceptis fdelitatcm juravit. Nimi-'

ит ef{uxit tempus, quo haec consuctudo caopit: et sub hanc соп-

suetudine migravcrunt а seeulo sancti ct reverentes episcopi, rcdden-

tcs Caesari, quae crant Cacsaris, et ј)со, quac erant Dei...

Ессе

qua те excommunicati voeamur, ео quod sanctos et moderatos ct

antiquos patres tenemus et pro posse immitamur. Episeopum, дт-

ehiepiseopum nostrum, proyincialern et eonprovineialcm synodum сх

antiqua traditionc tcnemus, et quidquid ibi de scripturis sanctis ас-

fnitmn fncrit, поп refertnr usqnc ad graviora negotia ,