цевь могли вызвать топко ожесточеннов up0TooMcnie. Потому

— несправедливо, думаемъ, поступаютъ истории, которые про-

TBBtuncTBie Сдавянъ XpHcriaHcTBa и тосударственной

объясняютъ одною привязанноегью ить въ старымъ,

исконнымъ порддкамъ жизни, однимъ духомъ политическаго и ре-

литзнато застоя Эти причины — были далеко не главными

причинами противодистж вносилось въ Славянамъ

не въ чистомъ вид%, а съ римско-н%мецвою идеею политическаго

и трибута: съ и церковно-администра-

тивнымъ траны, своекорыстнниъ Км.

цевь отхрнвадось широкое поле для хатвы. Л'Ьтописцы эпохи,

Адамъ 6peMeHcxiA и Гельмольдъ, люди въ глубин'ђ души преданные

н%мецому д±лу и искренно убхденнне въ законной справедливо-

сти сдавянсваго трибу та, съ HemoBHieMb товорять о чрез-

м%рной жадности Саксовъ кь добычт и• деныамъ, о томъ, ТЕТ,

Н%мцн обременяли Славянъ тяже,шми налогами и данью, као разо-

ради страну н ттснили ихъ зя. Понятно, почему въ умахъ Сда•

вянь идея новой редийи неразлучно соединилась съ идеею поли-

37. Usi er: Deutsch—danische Geschichte, В. 1863, рад. 27 sq.

38. „Bernardug dux, tam anitate bumilitatis quam paternae religionis oblitus,

primo quidem per auaritiam gentem Winulorum crudoliter ор-

primens, ad paganismi coEgit”. Ad ami brem. Gesta НатаЬ.

ecclesiae, П, с. 46. „Sed сит diuerso modo et tunc et пипс in gente Winu-

lorum dux et episcopus laborent, d асе в cilicet pro tribu to, pontifce

uero рто augenda chriBtianitate laborantibus, nidetur mihi iam dudum studio

sacerdotum chri8tianam religionem ibidem conaalniue, Bi conuergionem gentis

auaricia principum поп praepediretk, ib. Н, 69. „Nostri сит triumpho

redierunt, Де christianitate nullus sermo, uictores tantum praedae intenti3,

ib. Ш, 21. nAudiui etiam, сит ueracissimus rex Danorum sermocinando

eadem replicaret, populos Sclauorum iamdudum procul dabio facile соп-

uerti ровне ad chriBtianitatem, nisi 0 bsti tiB Bet аи а ricia Вах опит:

„quibus, inquit, тепв pronior est ad pensionem uEtigalium, quam ad соп-

uergionem gentilium“. Мес attendunt miseri, quam тадпит periculum

виае cupiditatis luant, qui christiauitatem in Sclauaaia primo per аи а-

riciam turbabant, deinde per crudelitatem Bubiect0B ad

г е Ь е] land и ш с о е дети п % et пипс salutem eorum, qui uellent crederc,

рес uniam solam exigendo contempnuntU. ib. Ш, с. 22 cf. П, 40.

„Dux Saxonum Bernardus, totus auaricia infectug, Sclauos tantiB uecti-

galium pensionibus aggrauauit, ut пес memores Dei пес sacerdotibus ad

quiquam essent beneuoli“, etC. Н е 1 т о 1 di Chronica, 1, 18. „Vnde cognosci

potest Saxonum insatiabilis auaritia, qui ветрет proniorH випе tributis

augmentandis, quam animabus Domino conquirendis•. Ibi d. Щ 21

.. [„Dux

Неп€сив] in uariis expeditionibns, quas adhuc adoleuens in Sclauiam pro•

fectus exercuit, пина de Christianitate fuit mentio, sed tantum de IMnnia“..

ibid. 1, В. Cf. 1,83, 88; П, 2, 6. SaxoniB Gram. Шве ed. МШи,

1, р. 814—16.