— 51 —

угла въ зењтЁ отцовъ, Славяне бросались на море и въ разгульной

хизни пирата, въ разбој и трабехЬ стремились найти удовлеуо-

peHie подавленныхъ потребностей и правь хизжи 102. Добрая при-

рода племени отдалась страсти и исказилась: не одна J!8Hig, не

одни враги-чужеземцы, въ отношенЈи которыхъ грабежъ и

разбой могъ быть названь только справедливымъ

чувствовали тяжелую руку „славянскаго неистовства“: страсть

грабежа, повальная бол%знь добычи нерЈдво приводила въ 3a6BeHie

и естественння узы народности, одна часть племени ополчалась на

pridem сопс1ивит erat тате, et erumpebat uadens et inundang et intentans

excidium multis Danorum insulis et regionibus maritimis. Et instaurato

sunt predonum паиев, et occupauerunt in terra Danorum insulas opulentas,

et gatarati sunt Sclaui POBt diutina.m inediam diuitiiB Danorum incrusati

inquam випе, impingnati sunt, dilatati sunt“, i bi d е т, П, 18. Выписывать

HBBicTia Самона Грамматика о пиратскихъ грабежахъ, Славянъ — не на-

ходимъ возмохнымъ : ими полна вся XIY вжига его 3cTopiH"; вотъ го.

л-ыя стр.: 604, 676, 687, 704, 736, 789, 741, 800, 813, 844 вч., 848

sq., 854, 871 sq., 874, 9Т, 977 мс. Уважемъ вд%еь одно мио-

ивйстное, но очень важное свиджелытво нев"доиаго автора [по всему втро-

— датчанина ХП—ХIП „Pomerani Slaui est gerw indomita. ридпах

et praeda uiuens et danorum maxime terram depopulans. Hic ивив et hic

uictus et nichil расе molHtiuB. Pyratico apparatu predas exercent. 0cciderc

ut occidi fortunam credunt et iudicium dei поп metuunt. Пе поио Christiani

adhuc poganizant uicinisque gentibus расет поп tenentes“.. etc. у Ма ci е-

ј он 8 ki едо: HiBtorya prawodawstw SlowiaiBkich, t. VI, W. 1868, р.

Сравни еще: Widukindi ReB gcstae П, 20. Thietmari Chro-

nicon 111, 10; Annales Hildesh. 8. ап. 993, 995, 997; cf. Wigger, р. Ы,

Annales Quedlinb. 8. ап. 997; Theodoric ив топасЬив: De regibus ио-

tusti8 noryagiciB С. XXIV, apud Langebek, Sciptores V, р. 332; Adami

br е т. Ge8ta11, 40—1; Ш, 25; Martini Galli ChroniconI, 26; П, 38,

49, kadlu Ь konis Chronicon Щ 26; Ш, 8; Helmol di Chronica 1, 14,

34, 35, 63, 66; П. 11, 12, 14.

102.3aMiqxreXbHH въ втомъ слова князя Прибивдава, сказажыя имъ

еписк. Герольду въ отуђть на yviII(8Hie принять „qualiter

ingrediemur hanc uiam, tantis maliB irretiti ? Principes cnim nostri tanta

seueritate grassantur in поз, ut propter uectigalia et seruitutem durissimam

melior Bit nobis mors quam uita. Ессе hoc аппо поз, habitatores breuissimi

anguli huins, has mille marcas duci persoluimus, porro comiti tot centena.

ria, et necdum euicimus, sed cotidie emungimur et premimur usque ad exi-

nanitionem. Qaomodo ergo uacabimns huic religioni поие, et edifcemus ес-

clesiag, et percipiamus baptisma, quibus cotidiana. indicitnr fuga? Si tamen

locus esset quo difugere ровветиБ. Transeuntibus enim Trabenam, ессе si-

miliB cglamitas illic est, uenientibus ad Репет Runium, nichilominus adeBt.

Quid igitur rest.at, quam ut omissiB terris feramur in тате et habitemus

сит gurgitibus? Aut que culpa nostra, Bi pu18i patriB, turbauerimus mare,

et acceperimus uiaticum [т. е. добычу] а Danis 8iue ingistoribug, qui тме

remigant? Nonne principum erit поха, qui пов propellunt3. Helmoldi

Chronica 1, 88.