— 121 —

Итакъ оставимъ на время всторовгв совершено асное и не

требующее никакихъ предварительныхъ свид%твльство

Гедьмолъда и остановимся на изЛстЈахъ объ обычВ убШства ста-

риховъ у балтшскихъ Славанъ.

Насъ прежде прочаго порахаетъ одна черта, именно — будто-

бы Вальцы с“дали своихъ стариковъ родителей.. Не

встр%чаа не только у Славянъ, но и у самыхъ дикихъ народовъ

ничего подобнаго, мы не задумываемся видиь з*сь этногра-

Фическую сказку. сказки были въ бодьшомъ ходу въ

вти: со вдовь страннаковъ и мореходцовъ, дюбившихъ

хвастнуть нмъ чудесами, 0н'ь записывались дов%р-

чивыми анналистами или расходились путемъ устной передачи, а

иоиадвли и въ сочине\йа ученаго Лево-

вые и 0TcyTcTBie положительныхъ внатй открывало широчю

дорогу ихъ Стоить прочесть н%которнж главн

IY книги Гамбургской церковной Адама бременскаго, осо-

бенно 19ую 260, чтобы въ полной возможности образо-

такаго баснословно-этнографическаго разспза о Вильцахъ,

дадекомъ и свир%помъ нароП, им%вшемъ —по общимъ

времени — 3BM)ckie нравы и обыкноветя. Намъ вахетса, впрочеиъ,

Bdhichte. SalzT. Ш9. р. 25, сат: „der gerettete Wendeg; [Hennings]

DBB hannoyersche Wendenland, Lach. 1862, р. 77.

259. Въ zoeuorpa•ik Ввртоломеа Гданвилы, И»нстер• итд. Въ особенно-

сти тахиии сказками полно знаменитое Олая Магна: Швео-

ria de gentibus Beptentrionalibug, earumque diuersis Btatibus etc. Ro•

тае, 1665, 40.

20. Ириводимъ вдТсь эту гдаву, потому что въ ней видјнъ ясный вВдъ ва-

ниающей наст стзви о Вильцахъ. „Sunt et aliae in Иос ponto [вс. bal-

tico] insulae plures, ferocibus barbariB отпев plenae, ideoque fugiuntur а

nauigantibus. Item circa haec littora Baltici maris ferunt esse Атыопав,

quod пипс terra feminarum dicitur. Eas aquae gustu dicunt aliqui concipere.

Sunt etiam qui referant eas feri praegnantes ab hiis qui praetereunt negoci-

atoribus, ие1 ab hii8 quos inter ве habent captiuos, Bine ab aliis monstriB,

quae ibi поп тата babentur. Et hoc credimug etiam fide dignius. Cumque

peruenerint ad partum, Bi quid masculini generis est, fiunt cynocephali; Bi

quid feminini, speciosissimae mulieres. Нае simul uiuentes, syrnunt consor•

tia uirornm; quos etiam, si aduenerint, а se repellunt uiriliter. Cynoeephali

sunt, qui in pectore caput habent; in Ruzzia uidentur вере captiui, et сит

uerbiB latrant in иосе. Ibi sunt etiam qui dicuntur Alani uel Alb•ni, qui

lingua eorum w izzi [схоЛасть пишетъ: Wi zil dicuntur, crudeliBBimi

ambrones; сит canicie nascuntur; de quibus aactor SolinuB meminit. Eorum

patriam canes defendunt. Si quando pugnandum est canibu8 aciem struunt.

Ibi випе homines pa]lidi, uirides et macrobii, quos apellant Низов; postremo

illi qui dicuntar Antropofagi, et humanis ueBcuutur carnibus. Ibi sunt alia

топв&а plurima, quae rwitantur а nauigantibus вере inspec4 quamaiB hoc

nostris uix credibile pnteturu. А dami br е т. Gesta IV, 19; cf. с.