xrv

PRAEFATIO

(et N) in scriptura теорбам; те ха.ё sed est hoc

ех ео genere rerum mirabilium quas mirari desinamus

oportet ut пе memorabiliora под fugiant.

Marciani codicis (L) сит Bekker in Antiphonte post

t,etralogiam secundam mentionem omisisset (exceptis

paucis locis velut ad IV а. 2 et V argum.), lacunarum

conspectus supra exhibitus aut mancus nobis erat relin-

quendus aut nostro periculo supplendus. hoc autem ut

sine temeritatis nota facere possemus casu evenit feli'cissi-

то. namque ех L Aldina fluxit editio, sive mavis ех

apographo eius tam emendate scripto ut codex ipse sibimet

vix sit similior, quippe quatenus hunc codicem novimus

nihil omittit Aldina eorum qgibus caret М nisi quod пе in

L quidem invenitur, nihil habet quod absit ab L praeter

раиса quaedam verba ab omnibus libris mss. aliena velut VI

6 a.l'TtiT&a.t bp.iG то); Д sumpta illa ab

Aldo ех V89, et Пи 4 enuntiatum temere ab eodem intru-

sum оЈте XUXOU?TOUG ;-3toxretya.t тЬу НУЭ?ОТСОУ,

nonnullasque praeterea voces genuinas illas quidem sed

quas Aldus (sive alius fuit editionis principis corrector) fa-

cile de suo addere potuerit. nisi forte II а. in argumento

(Паутчођ тђу оЕхе{ау 'А. 0et'zyuxat Ббущму, Дћтта

6' Ду табта.к тае тетра.ћот{ак 7tpbG аЈтЬу

атоу(етп) divinando supplere illa wjTbG TtpbG nimis ardu-

ит fuisse putabimus ideo quod Burneiani М sbriba, qui ео-

dem quo Aldus usus est archetypo, pingui ingenio а.ЈтЬу in п;-

те mutavit. qui пе hoc quidem intellexit Ш Б 2 inserendum

fuisse БЕ post Желта. atque tot tantaque codicis sui damna

corrector Aldinae in Antiphonte reparare valuit. saepius ut

ft minus prospere ei cessit. velut I 15 L сит habeat ёће-

а.'Јтђ omissis post аЈтђ verbis [те xa.t п.;тђ,

in Aldina legitur ёћеЕеу DtutT0, quicum conferas

illius едрпрл qui М exaravit: аЈтђ агио(то. V 16 со-

dex Aldi sicut BMZ carebat verbis тоитоитЕ

стал а Добћетэе, 8' атиЕ. quo factum estut corrector е?.