PBAEFATIO

.XXlfi

sibi piobari 08tendit scriptor argumenti сит hominem сае-

dis reum Helum appellat. hanc scripturae varietatem alii

fortasse aliter ortam existimabunt 15). verum quocunque то-

do factum est ut in А Пат in ёћос mutaretur atque ut ab

argumenti scriptore потеп eius qui loquitur esse

putaretur, veri dissimile поп est codicis В scribam decep-

tum maiore illo intervallo argumentoque, in quo ter

потеп Heli occurrit, de suo in verbis oratoris (S 19)

Под posuisse рто Лот, quod пе graecum quidem est voca-

bulum.

Quae сит ita sint, nihil impedit quominus Laurentia-

пит codicem (В) codicis Crippsiani (А) apographon esse

censeamus, neque quidquam А codicis auctoritas ео аиде-

tur, quod, ubi А et N inter se dissentiunt, В fere consentit

сит А.

Codex 0xoniensis (N) bibliothecae Bodleianae (Айс-

tar. Т. П 8) bombycinus est, saeculi (in oratoribus) XIV

potius quamXIII, formae quadratae, foliorum 88, quae пи-

meris 122—209 notata sunt. а bibliopego in fronte libri

tria аппеха sunt folia, quorum primo haec leguntur: Bibl.

Meermann. tom. 4. п. 327. Gu. 30. О. primum ipsius со-

dicis folium in summo margine hanc habet notam: 0011eg.

Clarom. Paris. Soc. Iesu 228, unde patet codicem in biblio-

thecam Meermannianam venisse а. MDOCLXIV16).0xonium

еит а Thoma Gaisfordo delatum esse Ed. Maetzner praef.

15) Сит S 19 in А correcto sit П0б,• поп sive 6106, apparet

поп argumentum ansam dedisse scripturae in А corrigendae vel potius сот-

rumpendae. videtur igitur (cf. Fr. Blass mus. rhen. XXVII р. 100) in А

et N codicum archetypo doplex fuisse scriptura ' ЕЛА), fcto Eli sive Heli

nomine ab aliquo qui поп intellexisset ' ЕЛА) coniungendum esse сит

ВЕЛ). еат vero duplicem scripturam п in archetypo illo demum ortam,

sed ех antiquiore codice propagata crediderim, siquide111 iam scriptor

argumenti in suo exemplari еат habuisse putandus est.

16) L. Delis1e, Le cabinet des 'nanuscrits dc la biblioth&que impe-

rialc, Т. Paris. 1868, р. 434.