PBAEFATIO

scis (quaeret fortasse quispiam) codicem М ех ipso L deri-

vatum esse, поп ех aliquo huius apographo пипс deperdi-

to? sane optio haec nostra est: sciri hoc поп magis potest

quam interest ut sciatur.

Z si поп ех ipso М manavisset, sed per alium codicem

intermedium inde esset derivatus, aliquanto plures opinor

•lacunas haberet peculiares. Harpocrationem quidem Bur-

neiani 96 nemodum excussit, verum in hac quoque parte

Z et М inter se similes esse ео libentius credimus Guil.

Dindorfo, quod inscriptione lexicon eadem praeditum est

in utroque codice (Артсохеал[оуод тбу ћ6Р,еоу тбу Ёб-

ёПТ6?0У), сит aliae huius lexici innotuerint quinque

inscriptiones. Burneianum (certe extremam eius partem)

fuisse olim in Monasterio S. Petri de Perugio (sic, teste

0sanno) 12) тапи recentiore annotatum est рад. 410 ubi in-

cipit Harpocrationis litera Х. sed quomodo factum sit ut

in Z Harpocrationi praemitteretur Anaximenis quae fertur

агв rhetorica, nisi hariolando а nobis explicari nequit.

Табта 5' Erd) т:тербеуть мата

• ођ xoy{av Sox{oy •

“ Ор.р.атх tLEy • •хбуои оьх

Ехюх{рхоу, [sic.]

'АћП ?ii0G уароб та; мархои,

р.упо, xai EEiY(:) ФР±ТОУ.»

ita Forshall in catalogo supra citato. circa а. MD Florentiae versatum esse

atque scribendis codicibus graecis vacasse novimus Marcum Ioannis f. Cre-

tensem,• qui Lysiae codicem Laur. 57,52 (Bekkeri Е) exaravit et hoc 8Bb-

iecit distichon:

ТО{ЈбћЕ i6rouG Ли“и •rp&'.}'

мархо; 'IO±YYOU Кр*к ть •r{YOG

XVI quidem saeculo hunc Lysiae codicem assignat Bandinius, sed ХУ

Montfaucon (Pal. р. 103), cui opinioni favent еа quae R. Schoell attolit

Hermae vol. XI р. 204 not.

12) «Berthmtes Benediktinerkloster S. Pietro in Perugia,» Blume Itcr

Italicum vol. П (Halae 1827) р. 206.