in monasterii Basilianorum Putnani in Bucovina siti biblio-

theca asservatur ob eamque causam simpliciter „evange-

liarium Putnanum“ appellatur. Rationes, quibus adduc-

tus sum, ut ei ipsi evangeliario Putnano editionis nostrae

locum principem concedam, haec sunt:

а) proprium huius codicis scribendi genus, quod

quamquam dictionem palaeoslovenicam prae se fert, поп-

nullas tamen dialecti parvorossicae proprietates tam ad

litteras syllabasque quam ad verborum conformationem

ostendit;

Ь) eius dispositio, quae ab illius temporis consuetu-

dine, quo hic codex scriptus est, abhorrens eum fere

morem sequitur, qui in saeculi undecimi nonive et decimi

evangeliariis apparet:

с) eius conversio, quae multo propius evangeliarii

Assemaniani quam 0stromiriani vel prorsus evangeliarii

Sabbae translationem contingit.

Si quis autem dicat, сит utique primo Мопитеп-

torum linguae palaeoslovenicae volumini evangeliarii edi-

tionem seligere propusuerim proprietates dialecti parvo-

rossicae prae se ferentis, multo utilius fuisse, si de evan-

geliario, quod Galizianum dicitur, cogitassem in bibliotheca

publica Petropolitana sub signo Р. 1. 64 asservato, тет

longe secus se habere respondeo. In Petropolitano enim

evangeliarii exemplo, quod Sreznevscio auctore Galizi-

апит appellari assolet, поп solum evangeliarii Putnani

prior dispositio сит evangeliariorum saeculi duodecimi

insequentisque aetatis dispositione recentiore commutatur,

verum etiam in conversionem illius adeo plerumque gras-

satum est, ut glagolitica seu vere palaeoslovenica huius

conversionis origio, quae in evangeliario Putnano satis