xvn

Quibus praemissis illud поп fugerim affrmare patriam

codicis nostri locum quemdam Galiziae orientalis aut

Volhyniae esse. Ех evangeliarii Putnani forma exteriore

colligi porro potest librum nostrum поп pagi cuiusdam

ecclesiae, sed urbanae vel monasterialis eiusque satis

locuplete instructae fuisse. Quomodo autem et quando

ех pristino domicilio in monasterium Putnanum in Висо-

vina аппо mcccclxvi conditum pervenerit, пес proxime

quidem erui potest. Nunc illic inv.enitur, at iam tempore,

quo conditum erat monasterium, vel multo serius, imo

etiam novissimis temporibus illuc pervenire potuit. Сит

аппо mdccclxv mobilis monasterii census haberetur, ео

tempore iam illic evangeliarium nostrum exstitit numero-

que 566 (П) signatum est. Numerum autem 566 (1) alter

codex bulgaro-slovenicus habet, qui saeculo xvi in charta

vulgari scriptus est dispositumque evangelistarum ordinem

servat.

De palaeographicis codicis proprietatibus.

0biter tantum inspicienti praeter folii lxvb et lxvia

partem et praeter duos versus сит dimidio in folio

lxxxib, qui longe aliam scripturam praebent, primo

obtutu ab ипа eademque тапи scriptus videtur esse hic

codex. Accuratius autem observanti omissis etiam iis,

quae interposita sunt, а duabus diversis manibus eum

scriptum esse apparet, quarum ad alteram priorem folia

i—xlviii. ad alteram posteriorem folia xlix—cxlvi referen-

da sunt. Ad palaeographicam rationem quod attinet, haec

duae manus hisce fere inter se diferunt:

К atuiniacki, Monumanta liDguae palaeoslov., 1.