4

quiret Alexander , re infecta Romam rediret. Manebat nihilominus Pontifex

in sententia; suumque Deo animum istum oferens, поп multo post occasionem

naotus, misit упа сит socijs aliquot sacerdotem quendam ad 10Mloem Suecic

Regem Tertium, Sigismundi Polonic, et Suecic Regis parentetn. Nam et Ioan—

nes ille Tertius, suum Romam legatum iam ante nnserat, qui vna сит Роп-

tifce , сйт cmteiis de rebus ageret; tum illud in primis laboraret , •vt sua

Sanctitas hominem ad se fdum aliquem destinaret, de quo confdere, et cui

citra regnorum suorum perturbationem, aperire tutb posset modum, диет ad

antiquc fdei Catbolio synceritatem, in pectoribus subditorum inserendam te—

песе vellet; а quo ipse etiam Ecclesi& restitueretur, quod quidem ptea ,

Вех optimus, сит alijs поп paucis egregi& przstitit. Нас itaque via inuenta ,

Gregorius Breuia sua ех Finlandia, quz fnitima est Moscouia:, ad Мадпит Пи-

сет dirigere studuit. Sed сит рег id tempus, Suecus сит Moscouiti' •belluni

gereret , Rex Sacerdoti Ponti6cio retulit, поп essb tempus, vt auxilio вио ,

Breuia illa Apostolica transmittantur. veritus , quantum quidem ех verbis ip-

sius conijcere licuit , пе Moscus contra ipsum tantb amplius sese eferret ,

quantb Regem ipsum Breuibus talibus , ad conciliandam • расет , magis орш

habere iudicaret. Па verb etiam isto conatu desperato, Deus opt. тах. sua

singulari prouidentia, aliam quandam , nunquam ante cogitatam viam reclu—

dere Pontifci constituit; vt et Deo cederet gloria ех integro, et Pontifci fa-

ceret certum, pia iuuandc religionis desideria, vni сит tetnpore ips0 , pr;e-

currere optabiliores euentus, quam possent ab hominibus cogitari.

Erat, vt dixi, Gregorius totus in еа cogitatione , поп de Moscoram salute

solicitus tantum, sed quia pruentiebat animo Тоге, yt Moscis сит sede Аро-

stolica coniunctis, et Polonia: regno confcederatis, атЬо potentissimi Principes

egregiam tuendc religioni operam nauarent. qua ratione etiam futurum spera-

bat , vt impetrata Матпо Писе Moscouiz per ditionem ipsius vltrb, citro—

чие ad Regem Persi% Indiasque commeandi facultate (quod iam feri cerni—

mus) ad summum quoddam Ecclesic Christianc benefcium porta aperiretur.

Itaque diuina sapientia, telam istam talibus flis exorsa quz postmodum

faciliori орега , sedis Apostolicz manibus texenda traderetur, salutari consilio

disposuit, vt Ioannes Basilij Demetrij pater, altera iam vice, Stepbani Batho—

Tei, Regis Polonic exercitu сит videret Stephanum, nouas parare со-

pias, atque ad nouas gradum facere victorias , Seuerigenum quendam , lega—

tum ad • Gregorium Pontifcem, сит suis, et Rudolphi Imperatoris literis de—

legat, oratum, vt sua Sanctitas, designet упит aliquem in PoJoniam , qui Ste.

phanum Regem, а coptis, et поио bello reuocet. Porro literc Magni Ducis

Moscoui&, еат fere continebant sententiam, vt Gregorius hortaretur, induce—

retque Stephanum Regem, ad соттипет potius inimicum, hostili ferro verbe-

randum , quam ad Christianum sanguinem impid profundendum. quodipsum

ipse Magnus Dux facturus esset, si Polonus, suscepta semel, iterumque arma

deponere statuisset.

Accepit Pontifex perhumaniter Moscouic legatum. Nam alius Moscouia

totos quinquaginta annos, ante illum diem, пето venerat Romam: Et Ponti—

fex eundem sacerdotem prouincie huic prcfcere decreuit, qui paucis ante

diebus, yoluntate Ponti6cis, ех Suecia Romam reuerterat , vt Moscum inter ,

et Regem Poloni& расет componeret.