119

965 г. Эгидт явился въ 11ольшу; а п0тому, естественно, УГОЛЛИ

тускулаискаго и кардинала. Но при этомъ опь пе ссылается ни

пи на аВТОРНТСТТ, другаго ИСТОРИКа,

какъ часто

па документы,

д1',ластъ о другпхъ СИНСКОпахъ и кардиналахъ; ис говорить так-

же гд1; и быль до своего посвящонН! во епископы

и кардиналы. Одинаково опь обходить молча1Йом•ь вопросъ о его

происхожденП1 и смерти и ссыл{1отся во вссмъ па Кромора, чтб

ЯВСТВУОТЪ ИЗЪ СГО СОбСТВСНПЫХЪ СЛОВЪ 1).

Начиная съ этого которомъ изв1;стно только то,

что сказано Подъ 4—и до 1050 г. опять но упомянуто ни од-

пого тускулапскаго епископа; лишь въ 1050 г. У голли отм1;чаотъ

11 отра.

Неужели въ тече:йе бол1;с Ч'Ьмъ 150 до того Эти-

и слишкомъ 90 .rbTb посл1; него пе было одного туску-

ланскаго епископа? Нев1ъроятпо, чтобы имспа и.хъ могли ПРИДТИ

1) Ughelli Italia тот. 1, рад. 227, 229.

у псго списокъ тускулапскихъ списконовъ

1) Martius въ 269 г.

2) Vitellianus въ 680 г.; шестой въ порядкт; подписавптхъ Соп-

cilium Constantipolitanum.

З) Petrus Аппо 803 Ариа Baronium. Tusculanam Ecclesiam, vi-

duatanl pastore provideri desiderat Leo IV ut ех Grat. patet Decrot.

Dist. 63, с. 16. Rogat ibi Pontifex Augustos I,otharium ct Ludovicum,

ut hanc vcl Reatinam Ecclesiam Соопо Diacono regendam concedant.

l.co IV, sedit а!) Аппо 847—855. Hinc ccnseo, etsi Episcoporum nomi-

па (lcperdita diu sint, provisum tamen Tuscu1ano 0vili. Colonus vero

Rcatina sedit in Cathedra.

4) Aegius Аппо 964 а Јоаппе XIII in Poloniam legatus cst, ad

praedicandunl Evangelium Christi:

id enixis precibus petente Meisca

sive Mesiconc, quem alii Miecislaum apellallt, Polonorum рет еа tcm-

рота Duco, quem Dobbcra ихот pia fcmina ad Christ.i fidem perduxe-

rat. Напс llist0Tiam cnmulate enarrat (h•omerus in historia Poloniae

libro III. Нипс ergo Aegidius поп modo in fide suscepta confivmavit,

sed totum ctiatn Regnum ad piotatem Christianam excoluit, iis novo

grogi attributis pastoribus, qui oidem provehendo yiderentur aptissimi•

5) Pctrus Episcopus Cardinalis TUSCUlallUS а Leone ad purpurum

vocatus est circa annut11 1050