этой тревоги, по MHtHim Удальрика, быль одинъ хрецъ, который,

слыша объ успмахъ проиов«ди, поднялся на хитрость :

онъ облеки въ плащь и священныя одежды и до разсвма,

тайно вышелъ взъ города въ блинт д±съ; зам%тивъ какаго-то

шедшаго на рынокъ крестьянина, жрецъ внезапно остановил его ;

топ, сильно испуганный необыкновенною встр%чею, видя священ-

ныа 6'Ь.шя 06aaqeHia, вообразил, что ему авидся верховный

бон, и въ ужаеЬ паль ниць на землю. Жрецъ говорил: „я богъ

твой, хоторому ты цоиаияешьсд; не бойся, но возстакь и иди

немедленно въ городъ, тап повыай властямъ и всему народу

слово мое: если придутъ ученики того обольстителя, который

внтст% съ хназемъ находится теперь въ Узноим•ђ, да предадуть

ихъ немедленной смерти; иначе—погибедь грозить городу и вс•Ёмъ

жителямъ“. Жрецъ скрылся, а крестьянинъ, щјйдя въ себя, nocnt-

шиль передать гриданамъ волю мнимаго божества, и они едино-

душно р"шиди привести ее въ

сит 0mni dispositum habct, ut, Bi uspiam apparueriti8, Bine retrBct3•

Иопе occidamini. Et hec domus теа, ветрет quieta,et pacifca, omnibus ре-

regrinis superuenientibus h0Bpita]is fuit, пипс иего sanguine uestro сопи-

minanda erit. Re uera патчие, Bi aliquis magistrataum introitam uatrum

Иис deprehudit, hac hora domuB теа 0bsidi0ue uallabiLur; et едо infelix,

nisi Иов tradidero, igni сит omnibus теов concremabor. Axendite ergo in

superiora domus шее ibiqae latitate [у Герборда: matrona iD Buperiori quo-

dam cenaculo еов abBcondit, 111, Ь]. Et едо ministros lHerb. рииов] meos

сит exuuiis uestris atque caballiB ad remociores uillaB теав dirigarn“. 111i

fecerunt ut docti eraat. РОМ modicuul р1еЬв furibunda irrupit [gladiatores

et turba popu1i сит teliB et fustibus tecta matrone irrumpunt, Herb. Ш,

omniaque scrutanta, peregrin0B, illic ingressos uiolenter ad mortem expete•

bant. Quibus mater familias: „fateor, ait—domum теат ingressi sunt; et

Buficienter refecti uelocius abierunt. Et едо, qui uel unde essent aut quo

tenderent, explararo поп potui“. Ebo: 111, 7.

98. „Свива huius inquisiti0niB ct tumultus sacerdoB quidam yd010Nm fuit. Qui,

audita поие predicationiB opinione, ad callida argumenta conuersus, caius•

dam fani Clamide et reliquiB indutus cxuuiis, nrbem clam egreditur uicinam•

que petenB 8iluam pretereuntern quendam тивђспш insolito оссиГВИ perter•

ruit. Qui, uidens eum певЙЬив ydoli amictum, Buspicatus, deum виит prin-

cipalem Bibi apparuisse, pre Btuporo exanimiB in facie:n corruit, eumque talia

dicentem andiuit: „Едо БИТ deus tuuB, quem c01iB. Ne раиеав; ве-(1 surge

qnantocius, urbemque ingrediens, legationem тевш magistratibuB omnique

рори1о inBinua; ut, si discipu1i seductoris iHiuB, qui сит duce Wortizlao

apud Vznoim moratur, illis apparuerient, Bine dilatione morti acerbissime

tradantur. Alioquin ciuitas сит habitatoribus suis peribit“. Quod сит ги•

Bticus ille витта festinatione ciuibuB denunciasset, illi, uuanimiter aduuati.

mandatum dei Bui peragere conabantor“. Е Ь о: В, „Пта facti

in uniuersam prouinciam uulgatur, uillas et uicoB in Etudia diuersa consci•

denB, aliis dicentibus: „quia bene est, aliis autem quia под;