— 42 —

Въ чисМ трахданъ Волнна быль нпто Недамиръ, человпъ

богатый и значительный; тайный христтнинъ—онъ

сыномъ часто пМщалъ Оттона и оказывалъ ему всякое BHHMaHie

и вашиту. Когда епископъ, узнавъ о ртшети Водынцовъ, хотьлъ

немедденно отправитьс,я въ Штетину, Недамиръ не только пред-

ложилъ кь его услугамъ—три ладьи съ припасами, но и самъ съ

сыномъ вился быть проводникомъ его. Штетина, какт важено

выше, была главнымъ городомъ вс%хъ тородов•ћ поморской земли,

въ ней ваиючиось три высокихъ холма, был таве и особый

kHgxiA дворъ.

Иодъ руховодствомъ Недаиира и его сына пропойдннки при-

были въ городь ночью; Оттонъ n0MtcTncz въ хилип$ паза,

а Недамиръ, опасаясь возбудить иротивъ себя Ште-

тинянъ, въ тишин% отплндъ домой [Ebo: II, 8—9; Herb.: II, 26] а.

вер ibant et Bimiliter autem et eorum primatu neniebant Bd пов

ехсивие ве, stu1tiB homiuibaa et uilioribus Де plebe culpam illius tumultus

imponentes. Habnit ergo сит eiB uerbum de fde chriBtianiEmi, quui

втЬадв hortans eos et suadens. Preferebat etiam потеп et potentiam ducis

Polonici; et quomodo ad illiuB iniuriam spectet illata nobiB contumelia,

quidue m•li contra eos inde oriri queat, nisi foke illorum intercedat conuerBio

insinuauit. At illi consilium ве ucepturos diceb•nt. Regrasique ad

виов, omniB hec tractabant; diligenter ас rutractabant; tandemque in

umiuB Bententie formam concuserunt, uidelicet: Bupr hoc uerbo ве [а-

cturoB, quiquid facerent Stetinenses. Наос enim ciaitatem antiquiuimam

et nobiliB8imam dicebant in terra Pomeranorum matremque eiuitatum ; et

Batis iniuBtnm fore ве aljquam поие religionis obseruantiam admittere, que

illiuB auctoritate prius roborata поп fuisBetu. Н er Ь. П, 26. По Иону Оттоп

оставался у Вохннв 7 дней ; вровтого Эбонъ иначе передаеп отн-

qaHie переговорогъ знатннии одьми Волынь ио его иоваиъ;

„illi [i. е. 1ulinensesl prauo Bacerdotum Биотит comilio Beducti, пиПаеепив

вапе doctrine ргес.опеш rEipere uolebant, quin immo de fnibus Buis сит

ignominia епт perturbantes ad Stetinensu ire conpulerunt“.. Е Ь о: П, 7.

жрецовъ нв ptmeHie Волынцовъ было бы само по проатно, если

бы не чиету личныхт предполохент 6iorpua, которнп

онъ любить объасндть всякое протквод1йстЈе азнчниогь nueHiD и

распространетю ПрипигенсхШ 6iorpwb изврмцветь весь

ходь происшествш и прибавить сздующее существенное, но

тельное EBAc•Tie.• „usque ad id tempriB IulinensibuB uenerabi]iter rueruata

lulii CBBaris lancea colebatur, quam ita rubigo сопвитввгд ut ipsa ferri

materieB nullis iam uBibuB esset profutura. Quam tamen episcopua, ut tanto

eos erroro absolueret, quinquaginta talenti8 argenti uoluit сотрите... PBgani

uero ut impii ее in6deleB uehementer abnuere, lannm diuinioriB евве naturae,

nihil ei transitorium uel c•ducum ровве conferri, ас prinde пипо unquam

а ве pretio extorquendam, in qu• praeBidium Bui, patriae munimentum et

insigne uictoriae иве constabat“.. П, 6.

П. „Erat Nedamir'IB diuiciis et ptencia inter виов opinatissimus, autea quidem

in Saxonia baptizatus ее occulte chriBtianu. Hic отпет pio 0ttoni ех-