PRAEFATIO

xxxr

librarii. qui multa procul dubio statim mutavit supplevitve,

alia videri potest paullo post correxisse. atque manus сот-

rectrices quamvis facile plerumque colore atramenti distin-

guantur, quo librarius usus est nigro, recens ille

pallido favoque, tamen est ubi dubius haereas. поппип-

quam enim atramentum ipsius librarii, defciente scilicet in

реппа liquore sive propter membranae aliquem naevum

sive aliam noscio quam ob causam, robiginis colorem adsci-

vit aut adeo subflavum evasit. qua col01'is diversitate si

correctiones tantum quaedam insignes essent, possemus (id

quod Siggium facere video) his correctionibus ab librario

abiudicatis tres in А manus correctrices distinguere.

sed quid rei sit vel ипит illud ostendit, quod VI 7

in БпДћћоутед (ita Л pr., сит accentu gravi super у)

solito atramenbi colore scriptum est БТР, reliqua ve-

ro pars vocabuli diverso et qui поп diferat ab atra-

mento correctoris, qui super alterum а. accentum acutum

pinxit. ost autem periculum пе, sicubi correctio exiguis qui-

busdam ductibus aut pauculis literis constat pallidiore atra-

mento scriptis, temere еат seriori illi interpolatori tribua-

mus. quapropter оретао поп peperci in eiusmodi locis scru-

tandis, neque tamen assecutus sum ut mihi de correctionis

auctore ubique liquido constaret. quinquies in Antiphonte

сапит quendam correctionis colorem orendi: III а. arg.

аут$пћпуд (Т add.), 1 subscr.), Б (Хо

ins.), 63 (accentus add.), 76 еб?' (corr.

еЈрбтсод). quas emendationes ad recentiorem тапит то-

ferendas putavi, quia hunc colorem поп те in-

vente in А nisi in scriptoribus illa quoque тапи correctis.

00rrectiones librarii facile intollegimus maximam рат-

tem ех codice haustas esse eodem ех quo Л descriptus est.

пат multae earum vix aut пе vix quidom potuerunt соп-

iectura inveniri ас longe plurimao ( ••ngruunt сит N.

itaque, nisi ubi gravius aliquid obstat, n»6stro iure eas quas

librarius ipse mutavit scripturas errore neglegentiaque от-