PRAEFATIO

xxxr

librarii. qui multa procul dubio statim lnutavit supplevitve,

alia videri potest paullo post correxisse. atque manus сот-

rectrices quamvis facile plerumque colore atramenti distin-

guantur, quo librarius usus est nigro, recens ille

pallido favoque, tamen est ubi dubius haereas. поппип-

quam enim atramentum ipsius librarii, defciente scilicet in

реппа liquore sive propter membranao aliquem naevum

sive aliam noscioquam 01) causam, robiginis coloremadsci-

vit aut adeo subflavum evasit. qua coloris diversitate si

correctiones tantum quaedam insignes essent, possemus (id

quod Siggium facero video) his corroctionibus ab librario

abiudicatis tres in А manus correctrices distinguere.

sed quid rei sit vel ипит illud ostendit, quod VI 7

in Бп.Раћ1оутз (ita Л pr., сит accentu gravi super у)

solito atrament•i colore scriptum est БТР, reliqua vo-

ro pars vocabuli diverso et qui поп diferat ab atra-

mento correctoris, qui super alterum а. accentum acutum

pinxit. ost autem periculum пе. sicubi correctio exiguis qui-

busdam ductibus aut pauculis literis constat pallidiore atra-

mento scriptis, temore еат seriori illi interpolatori tribua-

mus. quapropter operao поп peperci in eiusmodi locis scru-

tandis, neque tamen assecutus sum ut mihi de correctionis

auctore ubique liquido constaret. quinquies in Antiphonte

сапит quendam correctionis colorem orendi: III а. arg.

(Т add.), 1 (t subscr.), Б 1 Блот{а.у (Хо

ins.), V 63 (accentus add.), 76 гир ото; (сот.

E'Jp67t0G). quas omendationes ad recentiorem тапит то-

ferendas putavi, quia hunc colorem поп то in-

vente in А nisi in scriptoribus illa quoque тапи correctis.

Correctiones librarii facile intellegimus maximam рат-

tem ех codice haustas esse eodem ех quo Л descriptus est.

пат multae earum vix aut пе vix quidom potuerunt соп-

iectura inveniri ас longe plurimao congruunt сит N.

itaque, nisi ubi gravius aliquid obstat, nostro iure eas quas

librarius ipse mutavit scripturas errore neglegentiaque от-