PRAF,FA'I'IO

xxxvII

tentiae convenire dicit, sed verissimam esse Aldi coniec-

turam . fugit igitur virum clarissimum

unice convenire ei quod paullo infra le-

gitur БЕ, quae scriptura а Turicensibus demum

editoribus, Sauppio et Baitero, auctore Dobreeo reposi-

ta est рто атсоћотбталЭп. пат quod Schoell (annal.

philol. 0111 р. 301) negat hominem qui se iniuria ас-

cusatum dicat poscere posse ut sibi а iudicibus parca-

tur, quale hoc sit docent verba Socratis Platonici (Apol.

р. 31 А): П)? ?.ои . neque ео

commendatur quod absurdum est. facile

enim ех feri potuit ас deinde pro

hoc substitui sententiae quidem поп ар-

tum, at bene graecum vocabulum, qualibus in correc-

tionibus librarios saepe acquievisse пето nescit.

Itaque cardinem quaestionis in ео versari apparet,

utrum А alia eaque manifesta praebeat interpolationis

vestigia песпе. qua de те nondum inter omnes соп-

stare vix credas.

tantum abest ut А „nunquam соп-

silio interpolatus" sit ut пе Sauppium quidem quamvis

praeiudicata opinione captum interpolationes omnes fal-

lere potuerint. пат II р 2 quod N habet тсрфб-

Рћпхеу (А ёр.Р6Рћпхеу) iure Sauppio 1. d. р. 9 „videtur

тротР6Дпхеу fuisse, quo exemplo III р 4 ;са;. тђу аЕтау

•ђутбрау тсросбра.ћру deinde IV р 4:

— ТЬ tL6ytp.a.

аубтеоу трот6Ра.йеу et S 8: bpiv

тбу dictum sit." ёр*быћћау ita

usurpatum in Antiphonte frustra quaeras. quid igitur est

ё#6Рћпхеу nisi audax et infelix coniectura? etiam peius

est quod VI 6 in А legitur тб рто тб

те Бабхоута. nimirum exciderant hoc loco propter ho-

moeteleuton in communi codicum N et А archetypo ver-

ba bt.L53 тоЬд Биатт&з р.ђ d?S6G (sup-

pleta illa ab Aldo ех V 89) quorum ПЕ illi те respondet.

II Б 7 ех quo novimus esse in N те 00 Б{хпу dubitari