PRAF,FA'I'IO
xxxvII
tentiae convenire dicit, sed verissimam esse Aldi coniec-
turam . fugit igitur virum clarissimum
unice convenire ei quod paullo infra le-
gitur БЕ, quae scriptura а Turicensibus demum
editoribus, Sauppio et Baitero, auctore Dobreeo reposi-
ta est рто атсоћотбталЭп. пат quod Schoell (annal.
philol. 0111 р. 301) negat hominem qui se iniuria ас-
cusatum dicat poscere posse ut sibi а iudicibus parca-
tur, quale hoc sit docent verba Socratis Platonici (Apol.
р. 31 А): П)? ?.ои . neque ео
commendatur quod absurdum est. facile
enim ех feri potuit ас deinde pro
hoc substitui sententiae quidem поп ар-
tum, at bene graecum vocabulum, qualibus in correc-
tionibus librarios saepe acquievisse пето nescit.
Itaque cardinem quaestionis in ео versari apparet,
utrum А alia eaque manifesta praebeat interpolationis
vestigia песпе. qua de те nondum inter omnes соп-
stare vix credas.
tantum abest ut А „nunquam соп-
silio interpolatus" sit ut пе Sauppium quidem quamvis
praeiudicata opinione captum interpolationes omnes fal-
lere potuerint. пат II р 2 quod N habet тсрфб-
Рћпхеу (А ёр.Р6Рћпхеу) iure Sauppio 1. d. р. 9 „videtur
тротР6Дпхеу fuisse, quo exemplo III р 4 ;са;. тђу аЕтау
•ђутбрау тсросбра.ћру deinde IV р 4:
— ТЬ tL6ytp.a.
аубтеоу трот6Ра.йеу et S 8: bpiv
тбу dictum sit." ёр*быћћау ita
usurpatum in Antiphonte frustra quaeras. quid igitur est
ё#6Рћпхеу nisi audax et infelix coniectura? etiam peius
est quod VI 6 in А legitur тб рто тб
те Бабхоута. nimirum exciderant hoc loco propter ho-
moeteleuton in communi codicum N et А archetypo ver-
ba bt.L53 тоЬд Биатт&з р.ђ d?S6G (sup-
pleta illa ab Aldo ех V 89) quorum ПЕ illi те respondet.
II Б 7 ех quo novimus esse in N те 00 Б{хпу dubitari