I'RAEFATIO

scripsit epitomator Lysiae М 1, ut haud improbabili-

ter codicis М scriba pro о['Ба.р.еу substituerit Еб?.еу. alia,

velut П З, ёБЕ{хуие V 76, 7ti60v ђ VI 44,

ZT0l?.0G, gp.ot0G, quorum sunt quae merito sus-

pecta habeantur, пес tamen ut exclusa sit dubitatio, quibus

de causis intacta reliquerim, facile etiam tacente те intel-

lectum iri spero.

Encliseos leges quibus uti consuevimus поп eas quidem

ab omni parte perfectas tenere malui quam librariorum

imitari inconstantiam ас neglegentiam. qua de те, пе аи-

geretur taedium annotationis vel sic inutilibus scripturis

refertae, hoc •loco summatim exponere placuit. in libris

nonnunquam enclitica est (NA: Ш 5 et V 39 }rd) Бе, V

50 тотб Б', 77 ё1Е{ У, V 79 тсоћћб. У, VI 12 6',

N: VI 29 Erd) Бе, А: 1 12 Erd) Бе). nonnunquam etiam

vocabulum paroxytonum alterum recipit accentum (NA:

II р 6 et V 82 Нћћб те, VI 13 тк, П 1' 2 трот-

ебутЊ; Ttva,G, VI arg. ёттеу; N: 26 таи,

V 17 поте, V 38 Ићћбу тет, V 86 Б6т6 те, VI

тек; А: IV 5 тк, V З тк, V 45

еЕхбтЊ ёттеу, V 51 те, VI 5 67t6p saepe in

utroque aut in altero utro codice post vocabulum perispo-

тепит aut et'Tt'(v) aut denique ;ttLl' (in А etiam Н-

т{у) caret accentu. aliquoties in А, saepe in N post voc.

properispomenum enclitica monosyllaba aut neque

habet accentum neque voci praecedenti еит cessisse vide-

tur. (N quidem sibi constat in scripturis 0l0G те, ошк т',

otov та, otov т', otot те, оп ТЕ.) casu idem crediderim acci-

disse pauculis locis post vocabulum proparoxytonum, сади

haud dubie bis terve factum est ut in altero utro codice

ЕттЦу) aut praecedente voce paroxytona accentu поп

instrueretur. saepe in altero utro codice, saepe etiam in

utroque enclisis сит 6eri potuisset, enclitica accentum поп

amisit, ех monosyllabis тё те пат gravem accentum

T'.G et т! aspernantur. vocabula raris-