ххх

Scripturae, quales sunt нв et нн pro не vel ктсуевъ,

квирекл, ктсуекн pro кеслревъ, кеезреи, кссарекн, а ratione

abhorrent, nihilominus tamen поп tam rarae sunt.

In scripturis, velut кртчлнье, въскрвипеть, овмрннкз,

etc. поп vice е palaeoslovenicae, sed vice о russicae,

quae in locum к palaeoslovenicae successit, apparet.

Ь) о abit in i.

Valde memorabile est huius mutationis in dialecto

parvorossica satis fi•equentis, si scripturam ехмкю pro

юхоннх excipimus, пес volam пес vestigium

ЮКОНЬЮ

reperiri in evangeliario Putnano. Nam formae, quales

sunt: КТУКНТИК, невеснмль, прнмоводтйнтиь, грвшнмль, непр,я-

кеднтмк, УЮТМЛЬ etc., те iudice huc поп sunt referendae.

Eodem scilicet iure, quo ех formula parvorossica: ојет

— оот — бт — бт — im, suffxum вик ех formula ра-

laeoslovenica: вюик — — тик derivari potest, quae

explicandi ratio, si codicis indolem propriam respicis,

omnino praeferenda est. Idem etiam de suffxo вЙ in

formis, quales sunt: ВВУЬНТЙ, нстнньнтЙ, приеднвЙ etc., valere

apparet. Нос quoque suffxum поп ad formulam parvo-

rossicam: ојеј —

бј ij, sed ad formulam ра-

laeoslovenicam: •мей — Ий — тЙ referendum est. Dialec-

tum parvorossicam nihil aliud efecisse puto, nisi, ut scriba

evangeliarii Putnani vel eius archetypi illa suffxa поп

ratione palaeoslovenica ut ёпЙ, ёј, sed parvorossice ut

im, ij pronuntiaret. 1)

1) Litteram autem в in ceteris quoque casibus, ubi scripta est,

а scriba evangeliarii Putnani vel eius archetypi ut i pronuntiatam

евве codex noster certissimi8 testimoniis probat. Qui eas scripturas

contulerit, in quibus loco н ponitur et invicem, Btatim concedat