хххуш

palaeoslovenicis codicibus inveniuntur, dicendum est eum

usque ad hoc tempus aut expositum поп fuisse aut поп

subtiliter explanatum esse. Quum enim alii nihil aliud

nisi exempla ipsa aferunt et de causis ut vix perspi-

ciendis поп disserunt, alii, ut Wolterus 2),

semivocalem ъ

silentio praetereuntes alteram semivocalem ь hoc modo

explicare conantur, ut coniciant semivocalis ь esse indicare

consonantem secum coniunctam modo molli in Rossia

minori usitato legendam esse. At ubi locorum in Rossia

minori поп pryjdut, resp. pryjdutj sed pjryjdutj, поп ptycj

sed pjtycj, поп 6etvero sed 6etjvero, поп рвепусји sed

рј>епусји, поп dvernycy sed djvernycy, поп mistji sed

misjtji etc. enuntiare audimus? Et si id, quod ceterum nequa-

quam probari potest, temporibus antiquis valluisset, quem

ad modum scripturas, quales sunt мъфвк,1, съмкв, сывхь

поелтднл etc., interpraetari aliquis poterit?

His allatis тет insolitam, quam in codicibus antiquis,

ut iam dixi, поп tam raro invenimus, modo aptiore expli-

care conatus sum. Quem in fnem omnibus vocabulis,

quae huc pertinent, quam diligenti#ime exploratis cognovi

atque intellexi supervacaneam ь aut ъ iis tantum conso-

nantibus adiungi, quas alteram saltem vel tertiam in ипо

eodemque verbo sequi videmus. Deinde animadverti соп-

sonantem supervacanea ь aut ъ ornatam semper fere verstun

claudere, dum consonantes insequentes eum inchoare solent.

Coepi igitur secum reputare praeceptumne orthographicum

оккадтньемь, рцьдмн, ЛЮБЬКИ, вльддоу etc., nisi hoc modo explicari

pogsunt, ut credamus еав primum sine ulla semivocoli scriptas esse

et postremo еат ob саиват semivocalem ь accepisse, ob quam haec

semivocalis et in exemplis commode allati8 apparet.