GOTICVS (ANONYIUS TAURICUS) 10. ЈАВВН.

27

Confectis ibi diebus aliquot necessariis ad vires reparandas, accingebamus

nos Maurocastrum profecturi. Sed iam paratisrebus omnibus, сит nihil aliud

obstaret, ipsa media nocte (quanquam maturius profectum oportebat), Bante

tunc aquilone gravissimo, hieme omnium saevissima se praecipitante, ut

facile impervia esse itinera, пес obdurare sub dio ullum, propeque

feri поп posse, ut qui поп servaretur interitum efugeret, tunc, inquam,

formidine commoti subsistere ibidem nosque continere statuimus. Cuius соп-

silii auctor apud sodales едо exst.iti: поп esse ullo modo domibus exeundum,

nedum abnoctandum inde: quod princeps sidus (Saturnum vocamus) iam ad

vesperum in conspectum se dabat, inque similitudinem naturae eius immu-

tabatur aer. Transibat enim tunc Saturnus circa initia aquariii, sole bru-

malia signa permeante. Quare tempestas, ubi semel occoeperat, ad maiorem

semper saevitiam progressa est, ut quae prius terrifca nobis visa fuerant,

сит subsequentibus collata ludus prorsus viderentur: tam luculenter se hiems

quoquoversum difuderat. Ibi diebus compluribus confectis, vix tandemque

cogitatio aliqua domum redeundi subiit апПпит, aere quoque sereniore se

repraesentante.

(III). Itaque egressi sumus, ab incolis splendide stipati: omnes те та-

nibus complosis approbant, те tanquam necessarium unusquisque suum

respicit, mihi maxima precatur. Нос die stadia LXX, neque illa integra,

emensi snmus, idque praegressis ante nos aliis, qui maximam vim nivis iam

dimoverant. Postridie eius diei statim aprincipio diffcillime progrediebamur,

tanquam in pelago contra nivem luctantes. Nulla terra hic videbatur esse,

neque nix usitata: equi ad collum usque поп apparebant: iumenta, quamvis

extremo agmine subsequentia, interibant, multaque ibi relinquebantur.

Etenim dicebatur nix cubitorum IV. altitudine, eratque dif6cillima transitu.

Ita multi ех comitibus domum se contulerunt, quod calamitatem vim huma-

пат superare arbitrabantur. Atque erat profecto insueta aerumna, miseriis

undique fere ingruentibus: infra tam alta et spissa nix, superne Hantes venti

inclementissimi. Neque ulla sperari poterat malorum intercapedo, пес unde

quis meliorem statum assequeretur (omnia inutila et infructuosa esse his in

malis apparebat), nulla erat facultas ignes accendendi, пес requiescere vel

minimum spatium permittebat nobis nix.

(IV). Accedebant noctu scuta pro cubilibus: haec pro omnibus habe-

bamus, et pro stragulis et pro opertoriis splendidissimis. In illis enim corpus

ad ignem, пес illum splendidum, refocillabamus. Somnum visa per quietem

occurrentia, quasi timentem illa quoque, universum fugaverant. Neque quis-

quam magis quam alius ad aerumnas obduruerat: omnes erant ut in сот-

muni calamitate aeque et animo et corpore afHicti. Alius beatos praedicabat

mortuos, ut iam sensu doloribusque liberatos: lamentabatur alius posteros,